12. Sınıf Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi - Taoizm - Konu Özeti - pdf

5.Ünite : Hint ve Çin Dinleri

4.Bölüm : Taoizm

Çin kaynaklı dinî-felsefî bir sistem olan Taoizm (Taoculuk), Konfüçyanizm ile birlikte iki bin yıldır Çin’in yaşam anlayışını şekillendirmiştir. Taoculuğun Çin’deki adı Dao-cia’dır (yolun nesli). Çin Şamanizmi’nden kaynaklanmış olan Taoculuk, tabiatla uyum içinde olmayı, ona müdahale etmemeyi, doğal ve sade olmayı öğretir.

4.1. Taoizm’in Tarihçesi
Taoculuğun milattan önce altıncı yüzyılda Lao-tzu’nun felsefi düşüncelerinden doğduğu varsayılmaktadır. Geleneksel Çin inançlarıyla bütünleştirilen bu felsefe milattan önce ikinci yüzyıllarda, dönemin hanedanı tarafından desteklenerek yaygınlaştırıldı. Taoculuğun bir din hâline gelişi, milattan sonra 142 yılında, Zhang Daoling’in, tanrılaştırılan Lao-tzu’dan vahiy aldığını iddia etmesiyle gerçekleşti. Zhang’ın öğretileri, onun ölümünden sonra oğlu ve torunu tarafından geliştirildi. Üçüncü yüzyılda Kuzey Çin’de resmi din hâline gelen Taoculuk, dördüncü yüzyılda Güney Doğu Çin’de yaygın olan büyü, simya gelenekleri ile ahiret ve Tao’ya erme inançlarını benimsedi. Zamanla zahit keşişler sınıfı oluştu. Song Hanedanı döneminde (960-1279), Taocu metinler derlendi. On üçüncü yüzyıldan itibaren Taoculuk, Budizm karşısında gerilemeye başladı ve çeşitli mezheplere bölündü. Bu dönemde ortaya çıkan ve varlığını günümüze kadar sürdüren en önemli mezhep, Şuan-şen (Yüce saflık) mezhebidir. Bu mezhep, Taoculuğu sadeleştirerek meditasyona ağırlık verir. 1949’da Mao liderliğindeki komünist devrim, diğer dinlerle birlikte Taoculuğu da baskı altına aldı. 1982’de iktidara gelen Deng Xiaoping, dinî eğilimlere müsamaha gösterdiğinden Taoculuk yeniden gün yüzüne çıktı. Günümüzde çeşitli Taocu mezhep, Çin, Tayvan, Malezya, Kuzey Amerika ve Batı Avrupa’da varlığını sürdürmektedir.

Konu özetinin devamı için pdf dosyayı indirebilirsiniz.